Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

ΚΟΥΡΠΑ                   




    Μελαγχολική η ατμόσφαιρα που συναντά ο χειμωνιάτικος και όχι μόνο επισκέπτης, σε ένα από τους πιο πολυσύχναστους τόπους της παλιότερης Κανδύλας. Την Κουρπά…
    Ερειπωμένα καλύβια, χορταριασμένες αυλές και τοίχοι, ερημιά και …σιωπή. Ένα παλιό γνωμικό της Κανδύλας έλεγε άλλωστε ό,τι «όπου φεύγουν οι άνθρωποι στη συνέχεια φεύγουν ακόμα και τα πουλιά!»
  Δίπλα στην μοναδική (λόγω του μόνιμα λιμνιασμένου και ανεκμετάλλευτου, μέχρι την αποστράγγισή του, κάμπου) στράτα που οδηγούσε περιμετρικά στις κυριότερες τοποθεσίες του, αλλά και στα χωριά βόρεια του (Λίμνη, Μάτι, Φενεό), στα ριζά του βουνού, καλύβια που εξυπηρετούσαν τις κτηνοτροφικές κυρίως δραστηριότητες των ιδιοκτητών τους, δεύτερα σπιτικά, που κατά καιρούς κάλυπταν περιστασιακά και τις ανάγκες των περαστικών.
   Το σημείο αναφοράς της όμως, το κεφαλάρι της, που λέγεται ότι παλιότερα ήταν μεγαλύτερο από όλα τα άλλα κεφαλάρια του κάμπου μας. Γύρω στα 1850 φτιάχτηκε πέτρινος περίβολος του, ανάχωμα που συγκέντρωνε τα νερά της πηγής και ελεγχόμενα στη συνέχεια τα διοχέτευε από τις «πόρτες» του προς τον κάμπο.
   Η ύπαρξη της πηγής, καταγράφεται από την αρχαιότητα και τον μικρασιάτη περιηγητή Παυσανία, μαζί με τις υπόλοιπες πηγές και την τοπογραφία της περιοχής, κατά το πέρασμα του από τον Αρκαδικό Ορχομενό προς τις Καφυές και τον Φενεό.
  Η ζωή όμως και η πρόοδος έχει τους δικούς της κανόνες και απαιτήσεις, για την προσωρινότητά μας μένουν μόνο οι γλυκές αναμνήσεις προσώπων και εικόνων της, που δεν υπάρχουν πια…

Δεν υπάρχουν σχόλια: